Gdy gwiazda o masie większej od minimalnej osiągnie odpowiednią temperaturę w swoim wnętrzu, to zaczyna spalać wodór, który przekształca się w hel. Tempo tego procesu przede wszystkim jest zależne od masy samej gwiazdy. Jednakże w pewnym momencie wodór się kończy. Im większa jest gwiazda, tym przebiega to szybciej. Z początku istnieją swoiste protogwiazdy, które podlegają ewolucjom i przemianom. Z takiej protogwiazdy może powstać czerwony karzeł albo gwiazda ciągu głównego, a z niej czerwony olbrzym, potem mgławica planetarna i biały karzeł, albo błękitny nadolbrzym, czerwony olbrzym, supernowa i gwiazda neutronowa, albo błękitny nadolbrzym, supernowa i czarna dziura, albo błękitny nadolbrzym i czarna dziura.