U podłoża powściągliwości ludzi wschodu leży ogromna pokora wobec starszych osób, wobec autorytetu, wobec szefa. ludzie dorośli są cisi i spokojni. Jest to wyniesione z kultury kolektywnej, która na terenach wschodniej Azji jest głęboko zakorzeniona w umysłach ludzi w każdej prowincji. Jest to pozostałość, czy raczej kontynuacja myśli Konfucjusza. Chińczycy czy Japończycy nie będą chętnie wyrażali swoich emocji, bo leży to w złym tonie. Podczas kiedy my nie widzimy niczego złego w obciążaniu innych tym, jaki obecnie mamy humor, w Chinach takie zachowane byłoby uznane za niegrzeczne. Weźmy przykład sytuacji po egzaminie – pewna kobieta jest rozżalona i rozzłoszczona tym, że jej egzamin poszedł źle i rzuca przekleństwami oraz krzyczy na cały korytarz. Nie widzi nic złego w tym, że pokazuje ona to, co czuje wszystkim obecnym na korytarzu, najwyżej ktoś może jej zwrócić uwagę na to, żeby innymi nie przeszkadzała i wzięła się w garść. W Chinach obciążanie obcych ludzi swoimi emocjami jest co najmniej prostackie i nie do przyjęcia. Nawet nastolatki w najgorszym wieku paplania, czyli mniej więcej od dwunastego do szesnastego roku życia są całkiem inne niż te, które możemy obserwować w świecie zachodnim.