Początki historii stolicy tego europejskiego państwa sięgają dwutysięcznego roku przed naszą erą. Za pierwszych mieszkańców tych terenów uważa się lud Veneti. W okresie późniejszym ( około trzeciego wieku przed naszą erą) przybyło tu plemię celtyckie, a konkretnie Taurisci. Natomiast w I wieku przed naszą erą na tych terenach pokazali się Rzymianie i założyli tutaj wojskowe obozowisko. Nazwa owego obozowiska brzmiała Emona. Ludy słowiańskie zaczęły zamieszkiwać te obszary w szóstym wieku. Obecna stolica Słowenii otrzymała prawa miejskie na początku trzynastego wieku, a dokładnie w roku 1220. W piętnastym wieku miasto znane w Europie jako miasto sztuki. W tym samym wieku miało tu miejsce trzęsienie ziemi. W mieście mieszkali następujący przedstawiciele Luteranizmu: Jurij Dalmatin, Primož Trubar, Adam Bohorič. W okresie rządów Napoleona Lublana funkcjonowała jako stolica Prowincji Iliryjskich. Na początku wieku dziewiętnastego miasto było własnością Austrii. Pod koniec tego wieku miasto ponownie przeżyło poważne trzęsienie ziemi. W jego wyniku zniszczone zostały budynki w liczbie tysiąc czterysta. Po I wojnie światowej obszar ten należał do Królestwa Chorwatów, Serbów oraz Słoweńców. A jedenaście lat po zakończeniu wojny powstało Królestwo Jugosławii. W czasie II wojny światowej obecną stolicę Słowenii okupowały faszystowskiej Włochy. Miasto było otoczone kolczastym drutem, ogrodzenie to w latach osiemdziesiątych zastąpiono ścieżką spacerową.