Planeta ziemia, podobnież jak inne z planet w układzie słonecznym powstawały na przełomie czterech i pół miliarda lat temu, z mgławicy słonecznej. Takowa mgławica to nic innego jak obłoki gazowe oraz pylne, które podczas powstawania słońca, przekształciły się w specyficzną formę dysku. Początkowe bombardowanie przez planetoidy spowodowało, że powłoka zewnętrzna naszej planety znajdowała się w płynnej fazie. Zakumulowanie pary wodnej oraz szeregu innych gazów w atmosferze doprowadziło jednak do formowania się gęstych chmur, które przysłoniły promieniowanie słoneczne oraz wyzwoliły opady. W ten sposób powierzchnia rozpoczęła swoje stygnięcia, co jednocześnie dało możliwość na formowanie się skorupy. Następnie nastąpić miała kolizja naszej planety z obiektem wielkości porównywalnej do marsa. Część masy ciała tegoż właśnie zintegrowana została z ziemią, a niektóre z odłamków odleciały daleko w przestrzeń kosmiczną. Z części odłamków i fragmentów skorupy naszej planety uformował się naturalny ziemski satelita, księżyc. Aktywność wulkaniczna na planecie i wiele innych procesów pozwoliło na uformowanie się atmosfery, był to bardzo ważny i kolejny krok umożliwiający powstanie na planecie życia. W pierwszych okresach jednak ziemia praktycznie całkowicie pozbawiona byłą suchych lądów, a życie rozwijało się pod wodami. W kolejnych epokach powierzchnia obszarów wznoszących się ponad poziom mórz zaczęła stopniowo wzrastać, a w przeciągu ostatnich dwóch miliardów lat powierzchnia kontynentów zwiększyła się dwukrotnie i cały czas miejsce ma ten proces.