Zgodnie z obecną przyjmowaną teorią Wielkiego Wybuchu zakłada się, że około 10-20 mld lat temu cała materia i energia, którą może obecnie obserwować, była skupiona w jednym punkcie o niemal nieskończonej gęstości i niemal nieskończonej temperaturze. Od momentu, w którym nastał Wielki Wybuch, Wszechświat rozszerza się prawie jednorodnie, czyli z jednakową prędkością we wszystkich kierunkach, natomiast zmniejsza się średnia gęstość i temperatura materii, która go wypełnia. Wszechświat zbudowany jest z galaktyk – ogromnych skupisk materii uformowany z gwiazd, pyłów i gazów. W gwiazdach skupia się około dziewięćdziesięciu procent galaktycznej, pozostałe 10% stanowi materia międzygwiazdowa składają się w 99% z gazów i w 1% z pyłów. Oprócz zwykłych galaktyk występują również radiogalaktyki, kwazary i inne skupiska materii i źródeł promieniowania. Galaktyki tworzą gromady złożone z wielu tysięcy galaktyk i supergromady składające się z wielu gromad. Średnice supergromad wynoszą od c 30 do ok. 70 min lat świetlnych, między nimi występuje niemal pusta przestrzeń o rozmiarach 100-200 min lat świetlnych, z niewielką ilością galaktyk. Są to rozmiary trudno wyobrażalne z naszej ziemskiej perspektywy, oznacza bowiem odległości, które pokonuje w danym czasie promień świetlny z prędkością 300 tys. kilometrów na sekundę.